Wiktor Kulerski 1894-1939 w Grudziądzu

 

Z KART  HISTORII  ZAKŁADÓW  GRAFICZNYCH  I  WYDAWNICZYCH

Wiktora Kulerskiego w Grudziądzu

1894-1939

 

                                        Dzieje Narodu Polskiego w obrazach

                       Wiktor Kulerski (ur. 20 marca 1865 w Grucie zm. 18 września 1935 )

– polski działacz społeczno-polityczny, dziennikarz i wydawca, senator II i III kadencji. Rodzicami Kulerskiego byli Tomasz (nauczyciel) i Maria z Musolffów. Dzieciństwo spędził w Radzyniu Chełmińskim, gdzie ukończył szkołę ludową. Następnie uczęszczał do gimnazjum w Lubawie i Królewsko-Pruskiego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Grudziądzu. Z tego ostatniego został w 1883 wydalony przez władze pruskie za zorganizowanie potajemnych obchodów 200. rocznicy odsieczy wiedeńskiej. Uprawnienia nauczycielskie zdobył w 1887 w trybie eksternistycznym. W 1890 założył, wraz z żoną Józefą z Kolskich, pensjonat „Dom Polski”  w Sopocie. Zajmując się jego reklamą, rozpoczął współpracę z „Gazetą Gdańską”, której redaktorem został na początku 1893. Redagował też „Gazetę Polską” ukazującą się w  Berlinie, gdzie przebywał na przełomie lat 1891 i 1892.
W 1894 ponownie zamieszkał w Grudziądzu, gdzie założył drukarnię (obecna ulica 23 stycznia) i zaczął wydawać własne czasopismo –  „Gazetę Grudziądzką

    Pierwszy numer, wydrukowany około 30 września, ukazał się z data 2 października w nakładzie 500 egzemplarzy. W chwili wybuchu  I wojny światowej „ Gazeta Grudziądzka” osiągnęła nakład ok. 136 000 i było to największe polskie pismo na świecie.
Wiktor Kulerski zajmował się publicystyką i był autorem większości artykułów wstępnych do gazety. Umieszczał też w niej własne tłumaczenia nowel i opowiadań, głównie z języka francuskiego.

 

              Przez dwie kadencje (w latach 1903–1911) był posłem do Reichsagu w Berlinie, członkiem Koła Polskiego w Reichstagu. Pod koniec 1912 założył w Grudziądzu Katolicko-Polską Partię Ludową, którą po zakończeniu  I wojny światowej przyłączył do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”.
Po zamachu majowym stał się przeciwnikiem  Józefa Piłsudskiego. Senator II kadencji    wybrany w 1928 z  województwa poznańskiego  z listy PSL „Piast”, w 1930 uzyskał reelekcję. W 1931 wraz z PSL „Piast” przystąpił do Stronnictwa Ludowego , od 1933 zasiadał w jego radzie naczelnej. Wygłosił wiele przemówień potępiających  sanację.
Zmarł w swoim domu w Owczarkach pod Grudziądzem 18 września 1935. Pochowany został na cmentarzu katolickim w Grudziądzu.