Grudziądz i okolice na starej karcie pocztowej Tom II I

Grudziądz i okolice na starej karcie pocztowej Tom II I
Ryszard Bogdan Kucharczyk

sobota, 12 maja 2018

Dzieje Szpitala Miejskiego w Grudziądzu do 1985 roku

                               Fot.4  Pocztówka z budynkiem zbudowanym w latach  1897-1898
   Fot.6  Nieistniejący budynek szpitalny wojskowy ( lazaret)


                          Fot.4 Budynek Szpitala Miejskiego w Grudziądzu zbudowany w latach 1872-1873

 Dzieje Szpitala Miejskiego w Grudziądzu do 1985 roku

                                 Początki historii szpitalnictwa w Grudziądzu sięgają końca XIII wieku. W roku 1291 krzyżacy nadali Grudziądzowi przywilej miejski. Wówczas miedzy Bramą Toruńską a Bramą Wodną zbudowano kościół św. Ducha wraz ze szpitalem. Kościół św. Ducha powstał, jako kościół szpitalny dla kalek, chorych, starców i pielgrzymów[1]

       Z chwilą powrotu Grudziądza pod panowanie polskie miasto utrzymywało bardzo żywe kontakty handlowe z Gdańskiem, a za jego pośrednictwem z innymi nadbałtyckimi miastami portowymi.  W sprawozdaniu kanonika Strzesza, z odwiedzin wizytatora biskupa chełmińskiego Olszewskiego czytamy, że w Grudziądzu istnieją cztery szpitale:
                              -szpital przy kościele św. Ducha,
                              -szpital fundacji Hervestów,
                              -szpital przy kościele św. Jerzego
                              -szpital tzw. „turznicki” przy Bramie Toruńskiej [2]·
       Przed I rozbiorem Rzeczypospolitej Polskiej w Grudziądzu istniał -szpital katolicki
i szpital ewangelicki ( były szpital św. Jerzego), ponadto istniał Dom Ubogich pod wezwaniem św. Ducha
      Pod zaborem pruskim w mieście były także dwa szpitale. Jeden katolicki na przedmieściu, drugi ewangelicki po byłym szpitalu św. Jerzego.
    Kościół św. Jerzego wraz ze szpitalem został w 1605 roku zalany przez Wisłę i zniszczony. Jednak w latach 1606-1609 zbudowano w tym samym miejscu nowy kościół wraz ze szpitalem. W 1641 roku został nazwany ”turznickim”. W czasie wojen szwedzkich został ponownie zniszczony i w całości przedstawiał ruinę.
    To w roku 1838 szpital katolicki, nad którym już od wielu lat sprawował nadzór magistrat, został uznany za Szpital Miejski. W roku 1850 przeprowadzono kontrolę w Szpitalu Miejskim i stwierdzono szereg nieprawidłowości. Protokół kontroli zawierał między innymi zły stan budynku szpitalnego ( budynki zbyt niskie, częściowo groźbą zawalenia, zbyt mała powierzchnia na zakwaterowanie chorych). W wyniku lustracji komisja wystąpiła z wnioskiem o budowę nowego szpitala. Wniosek pokontrolny czekał na realizacje 18 lat, gdyż dopiero w 1868 roku zapadła decyzja budowy nowego szpitala z lokalizacją na północnej granicy miasta okolicy wówczas słabo zaludnionej, koło browaru Kunterstein.

W oparciu o sprawozdanie z lustracji Szpitala Miejskiego z 2.IV.1892 r. został oddany przy browarze Kunterstein, nowy budynek szpitalny, był murowany, podpiwniczony, jednopiętrowy, z poddaszem. Wszystkie pomieszczenia szpitalne były ogrzewane piecami kaflowymi, wbudowane w ścianach wyciągi wentylacyjne, na każdym piętrze była łazienka z ciepłą i zimną wodą.
Grudziądz w latach ( 1849-1874) uchodził za najbardziej niezdrowe miasto w cesarstwie niemieckim. Ocena taka wynikała z największej w Grudziądzu śmiertelności spowodowanej durem brzusznym. Według ówczesnych obliczeń śmiertelność na 100 000 mieszkańców wynosiła w Grudziądzu 169 przypadków.
                                 
    Niewątpliwie ocena taka była słuszna, gdyż w notatkach prasowych stan sanitarny miasta to obrazował. Najuboższa ludność zamieszkująca Górę Zamkową wylewała nieczystości na ulicę, co powodowało w konsekwencji zanieczyszczenia miasta, głównie studzien. W 1881 roku Szpital Miejski posiadał 100 łóżek.   W dwa lata później funkcję lekarza w szpitalu objął dr Martens, który położył wielkie zasługi w dalszej rozbudowie szpitala.[3]
                   Rozbudowa była konieczna, gdyż przemysłowy rozwój miasta, zapoczątkowany w 1862 roku założeniem fabryki J.Herzfelda i H. Victoriusa, a po zbudowaniu mostu drogowo-kolejowego przez Wisłę uzyskaniu dogodnych połączeń komunikacyjnych, innych fabryk ( m. in. fabryki maszyn rolniczych Ventzkiego) oraz dużej ilości wojsk, przyczyniły się do znacznego wzrostu liczby mieszkańców. Budynek Szpitala Miejskiego w Grudziądzu został zbudowany w latach 1872-1873. Zdjęcie [4]

        W 1888 roku oddano do użytku nowo wzniesiony na przełomie lat 1887-1888 parterowy budynek dla chorych zakaźnie. Ilość osób leczonych w Szpitalu Miejskim była ograniczona.
Zaistniała, więc konieczność zwiększenia ilości łóżek.
      Magistrat zlecił w 1895 r. budowniczemu miejskiemu zbadanie możliwości nadbudowy budynku zakaźnego, chcąc uzyskać dodatkową powierzchnie użytkową. Komisja Magistratu po przeprowadzeniu wizji lokalnej na terenie szpitala stwierdziła, nadbudowa budynku zakaźnego nie może być wykonana ze względu na obowiązujące przepisy i nie rozwiąże problemu z uwagi na specyficzny charakter tego oddziału. Pozostało, więc tylko przystąpić do budowy nowego bloku. W latach 1897-1898 zbudowano nowy budynek łącząc go korytarzem ze starym budynkiem szpitalnym. Zdjęcie [5]

W okresie międzywojennym na terenie Grudziądza, niezależnie od Szpitala Miejskiego, działały inne szpitale i prywatne kliniki. Szpital Ubezpieczalni Społecznej. Szpital mieścił się przy obecnej ulicy Kosynierów Gdyńskich, zlikwidowany w 1935 roku.
Osobnym działem lecznictwa była wojskowa służba zdrowia.[6]
                                                                                                                               
W okresie międzywojennym na terenie Szpitala Miejskiego nie dokonano specjalnych inwestycji, ograniczając się do zakupu sprzętu medycznego i wyposażenia laboratorium Urządzono nową aptekę szpitalną. Zakupiono kotły do centralnego ogrzewania i kuchnię gazową.
Po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do uporządkowania terenu szpitala. Mimo bardzo ciężkich warunków cały personel zabrał się z zapałem do pracy nad doprowadzeniem szpitala do normalnego stanu.
      W roku 1959 zaczęto realizować plan rozbudowy i przebudowy szpitala. W kwietniu tego roku przystąpiono - po odgruzowaniu terenu do budowy gmachu położniczo- ginekologicznego i budynku dla kotłowni centralnego ogrzewania. Pod koniec 1961 roku oddana została do użytku nowo wybudowana centralna kotłownia i mechaniczna pralnia.
W 1963 roku oddany został do użytku hotel pielęgniarski, wybudowany w ramach czynu społecznego przez pracowników szpitala z pomocą grudziądzkich zakładów pracy. Został również oddany, po kapitalnym remoncie połączony z nadbudową jednego piętra nad oddziałem wewnętrznym z apteką, a w roku 1965 Oddział Chirurgii Ogólnej. Przez cały okres
istnienia Szpital Miejski w Grudziądzu nie miał tak pomyślnych warunków rozwoju do czasu planowanej budowy Szpitala Miejskiego w Węgrowie, budowę nowego rozpoczęto 1985 roku.
Dalsze dzieje Szpitala Miejskiego w Grudziądzu, to oddzielny temat jego burzliwej historii…
„ Szpital w bardzo długiej budowie i zadłużeniu.”

                        

          


                                





                                     


[1] Rocznik Grudziądzki 1960 str. 50
[2] Kościoły i klasztory grudziądzkie str.28
[3] Wycinek z pisma „Der Gesellige „ z 1884 r.
[4] Budynek Szpitala Miejskiego z 1872-1873 r.
[5] Pocztówka z budynkiem zbudowanym w latach  1897-1898
[6] Nieistniejący budynek szpitala wojskowego-pocztówka