Karta pocztowa - pocztówka

Karta  pocztowa- pocztówka

Wśród przeróżnych instytucji, jakimi cywilizacja obdarowała człowieka, możliwość szybkiego przenoszenia wiadomości z miejsca na miejsce pierwszorzędne zajmuje stanowisko.  Odległości znikają, myśl ludzka nie zna, co granica i przenosi się z końca świata na przeciwległe jego strony.
          Taką instytucją, która ułatwiała i ułatwia dzisiaj przesyłanie wiadomości na znaczne odległości, jest także poczta.
      Pierwsze ślady urządzeń pocztowych, były w Persji, gdzie za Cyrusa i Dariusza Hystaspa były urządzone stacje z posłańcami konnymi, którzy rozwozili i oddawali sobie wzajemnie oddawane polecenia.
       W Grecji utrzymywano szybkobiegaczy. W Rzymie, za Augusta, urządzono pocztę na wzór perski, służyła ona jednak jedynie dla rządu. Za Konstantyna pozwolono korzystać z niej osobom prywatnym.. Na dalszy rozwój poczt wpłynęły głównie stosunki handlowe.
W Niemczech pierwszą pocztę urządził Tyrolu Roger I-szy z Thurn i Taxi, a syn jego zapoczątkował w r.1516 pierwszą pocztę konną pomiędzy Brukselą a Wiedniem.
W Anglii początki urządzeń pocztowych sięgają XIV wieku. We Francji prawidłowy rozwój poczty nastąpił dopiero za Ludwika XIII, który ustanowił powołał generalnego kontrolera poczt.
W Polsce ślady istnienia poczty spotykamy za panowania Bolesława Chrobrego, który pierwszy wydał rozkaz, aby każde miasto dostarczało konnych lub pieszych ludzi do roznoszenia poleceń władzy.
Szczegółowe przepisy pocztowe uzupełnił Władysław IV w r.1647 i Jan Kazimierz w r. 1659.
Dokładniej opracowane przepisy pocztowe wydał w latach 1766-1777 Stanisław August. Za rządu pruskiego wprowadzono zasady (1796) sztafety, ekstra poczty, kurierów i tragarzy pocztowych, a za księstwa Warszawskiego w roku 1808- dyliżanse.

  Pierwsze początki ustanowienia opłaty za przewożenie listów, taryfy stałej zostały zapoczątkowane w Anglii.
   W roku 1839 Roland Hills obliczył koszty przesyłki listów, taryfy zniżono i na podstawie jego wskazówek za list, ważący (pół uncji), pobierano opłatę (1 pena) bez względu na odległość, w obrębie trzech królestw Wielkiej Brytanii..
W roku bieżącym upływa 146 lat od czasu puszczenia jej w obieg. Ojczyzną karty pocztowej jest Austria; w sześć miesięcy później wprowadzono ją w Niemczech, ale w mniejszym formacie, gdyż format był za duży, a cena dwa razy wyższa. Ta okoliczność zmusiła rząd niemiecki do wycofania z obiegu niepraktycznej, jak sądzono, nowości i wypuszczenia jej na nowo w rok później.
        W 1870 roku oprócz Niemiec, Anglia Luksemburg i Szwajcaria przyjęły kartę pocztową
W 1871 r. poszły za ich przykładem Belgia, Niderlandy, Dania; w r. 1872- Szwecja, Norwegia i Rosja.; w r.1873-Francja, Stany Zjednoczone, Serbia, Rumunia i Hiszpania; w roku 1874- Włochy. Karta pocztowa zyskała międzynarodowe obywatelstwo.
W Niemczech za wynalazcę karty pocztowej uchodzi powszechnie znany dr Stephen.
Tymczasem jak pisze ówczesna prasa „ Monde Iliustre” pan S.S Bendzikiewicz, autorem rzeczywistym karty pocztowej jest profesor dr Emanuel Hermann. To on ogłosił w dniu 26 stycznia 1869 roku w „ Neue freine Presse” artykuł o nowym sposobie korespondowania, po którego ukazaniu rząd austriacki, po konferencji prasowej w tej sprawie, nowość natychmiast w czyn wprowadził.

       Na początku karta pocztowa nie cieszyła się powodzeniem. Otwarta jej forma, skromny wygląd, pewna mimowolna niedyskrecja, źle wpływały na jej przyjęcie się. Pleć piękna nie chciała z niej korzystać; obrażano się nawet, gdy przychodziły wieści, pisane na karcie pocztowej. Papier początkowo brunatny cienki, niewytworny, nie odpowiadał zadaniu. Powoli wprowadzono eleganckie karty, ozdobione winietkami, rysunkami, kolorowymi obrazkami, fotografiami i z ukazaniem się ilustrowanej karty pocztowej powodzenie było zapewnione. Dzisiaj mamy karty pocztowe –pocztówki  drukowane techniką światłodruku ,czyli fototypii ,fotograficzną oraz komputerową.